Adopcja. (Strona 1 z 3)

Wiesz co znajomy adoptował dwójkę dzieciaków teraz jak je widziałem to takie do niego podobne jakbym na niego patrzył ale co ważniejsze to zapomnieli o problemie z żoną i teraz ma i swoje. Więc powodzenia i cierpliwości w biurokracji no i to szlachetna decyzja bo dzieciaki będą miały prawdziwą rodzinę.

niczego się nie bój .będzie dobrze .mniałem te same  dylematy 15 lat temu .było warto.forum te nie jest do zwierzeń ale mogę ci napisać że warto było .ludzi się nie bój wrednuch pędż a dziecku prawdę mów .a ośrodki cię wszystkiego nauczą .zaufaj.więcej nie mogę ci napisać ...warto bardzo... trzymam kciuki pozdrawiam.

Sytułacja podobna jak opisał Soda.Moi znajomi 16 lat temu adoptowali bliżniaczki a miesiąc temu urodził im się synek tak więc rodzinka w komplecie. Paweł powodzenia.

Nie znam szczególów i nie chcę, ale fajnie ze się decydujecie na ruch w tą stronę. Fajnie!!! . Dziwię się tym co marnują czas, zdrowie , i pieniądze na invitro aczkolwiek nie kazdy może.
Tak się składa że moja kuzynka prowadzi rodzinny dom dziecka. tj. ma 2 dzieci które zostały zabrane pijakom. Oskar ma 2,5  a Julka 1,5 oboje będą lada dzień do adopcji. Statystyki sa takie ze dzieci do lat 3 znajdują szybko nowa rodzinę. Jak Oskar skończy 3 lata to oboje będą mieli *** bo nie można ich rozdzielać a jego nikt nie będzie chciał. Piszę co piszę aczkolwiek nie znam szczegółów procesu adopcji nie wiem czy można tak sobie jeździć i oglądać.... Ale jeśli można.....  Tą dwójkę sam bym wziął gdym miał warunki i kasę na wychowanie czwórki, bo mam 2 swoje
U Beaty Dzieciaki były od kwietnia i ich biologiczni sie nie interesowali nimi do świąt B.N. przed świętami obudzili sie i stwierdzili ze wezmą dzieci na 2 dni by pokazać rodzinie.
Oskar przez 2 dni po powrocie od nich nie powiedział ani słowa. Dużo by można pisać.....
Ciekawe jest o że biologiczni biorą rodzinne na nich  i piją...

Chwała wam za to ze chcecie adoptować.  Aż mi się łza w oku zakręciła.....

Mam nadzieję że uda nam się stworzyć prawdziwy dom dla dzeci i siebie , a staramy się o dwójkę . Dzięki że dodajecie nam otuchy .

Kiedyś był taki program, chyba "Pokochaj mnie" o dzieciach, które czekają na adopcję... Serce się krajało jak widziałem, jak te dzieci pragną miłości... Paweł - duży szacunek dla Ciebie i innych, którzy zdecydowali się na ten krok. To jest najlepsze co można dać dzieciom. Jak coś mogę zasugerować, to może weźcie rodzeństwo .....  A na pocieszenie to i ja miałem w pracy koleżankę, która adoptowała rodzeństwo, bo lekarze nie dawali jej szans na własne dzieci. Piszę "miałem", bo teraz jest na wychowawczym, bo urodziła synka :):)

Powodzenia !

szacun dla Ciebie kolego!
Moi znajomi trzy lata temu też adoptowali 3 rodzenstwa trzech chłopaków. mieli wtedy 3,5 i 7 lat.Wiem że proces adopcji jest dlugi ale widok pełnej rodziny bezcenny.oni przywieżli chłopaków jak urodził sie nasz syn.wiec razem swietowaiśmy!!ale ich Kuba jest już po Komunii;-)

Chłopaki , nie wiem co powiedzieć więc po prostu DZIĘKI.