Tur przy zt 303 (Strona 2 z 6)

Wszystkie Wasze wątpliwości  rozwieje wieczorem. Wtedy również nakreśle trochę teorii na temat wytrzymałości takich konstrukcji.

a tak wogóle to od czego są one jeśli wiesz, troche za krótkie ale wziołbym je do otwierania łyżki, musze tylko pogadać ze starszym, i wogule to skąd jesteś?

To nie ma znaczenia jakiej długości są siłowniki bo przecież możesz przypawać je bliżej ramienia chodzi o ilość oleju jaki do niego wejdzie taką będzie miał siłę.

Wojtas a masz może dwa małe siłowniki takie na przedni tuz do ruska mam zamiar coś takiego zrobić zima bo 1025 jest trochę za leki ma przodek i potrzeba mu balastu mam zamiar zastosować przeciw wage od tur - 1 zalana betonem

ADHD mam raczej :beer:

GG-11131606 Spokojny ze mnie chłopak weź podejdź pogadaj looknij !!
Nie szukam awantury, powodu do kłótni !! Lecz męczę atmosferę jaka jest tu między ludźmi

błędów nie popełnia tylko ten kto nic nie robi

Wojtas chuba nie wezme do ciebie tych siłowników do podnoszenia tura za krutki a do łyżki za długie

A więc zaczynamy.
Ktoś mnie tu pytał ile podnosi na wysokość mój tur. Jeśli dobrze się postaram to udaje się ułożyć 4 baloty o średnicy 120 cm na sobie.
Zaczynamy konstrukcje tura. Pierwsza rzecz od której zaczynamy to rama przykręcana do ciągnika. Ponieważ jest to mocowanie z dwóch stron (oba końce) zatem jest to belka jednokrotnie statycznie niewyznaczalna. Nie będę się nad tym rozwodził bo i tak nikt tego nie będzie liczył. Powiem tylko że największe obciążenie występuje w belce poziomej w miejscu mocowania siłownika.
Następna rzecz to ramiona. Tu sprawa się komplikuje bo należy sobie założyć na jaką wysokość ma podnosić tur. Należy pamiętać, że mamy tu doczynienia ze złożonym stanem naprężeń, mówiąc wprost występują tu siły w różnych płaszczyznach powodując np. zginanie czy ściskanie. Skupmy się na najważniejszym i dominującym obciążeniu jakim jest moment gnący pochodzący od siły wywołanej przewożonym ładunkiem + siła pochodząca od masy samej np. łyzki. Moment ten jest równy iloczynowi siły i odległości (pod kątem prostym) między miejscem podparcia ramienia przez siłownik a łyżką. Moment ten swoje maksimum osiąga w miejscu podparcia ramienia przez siłownik. Dlatego to miejsce jest bardzo ważne z wytrzymałościowego punktu widzenia. Jeśli ramiona się zegną to na pewno w tym miejscu. To miejsce powinno być odpowiednio mocne. Obserwujac nawet konstrukcje ładowarek można zaobserwować, że w tym miejscu przekrój osiąga swoje maksimum.
Czas na siłowniki. Mogło by się wydawać że im większe tym lepsze. Niestety tak nie jest, bo duży siłownik jest bardzo chłonny na olej a więc nasz tur będzie podnosił tym wolniej i większa pojemność łączna obu cylindrów. Jest i plus tego bo duża powierzchnia robocza cylindra do duża siła na tłoczysku. Siłę liczymy tak: F= pxS gdzie p to ciśnienie w MPa a S pole powierzchni przekroju poprzecznego tłoczyska w mm kwadratowych. Wówczas siłę uzyskamy w niutonach które oczywiście nikomu nic nie mówią. Podzielmy otrzymany wynik przez 9,81 i otrzymamy ile nasz siłownik podniesie w kilogramach. Teraz pewnie będzie jaśniej dla każdego. Nie należy zbytnio się cieszyć że uzyskaliśmy duży udżwig z naszych siłowników, bowiem zaraz on szybciutko nam spadnie. Pamiętać należy że wyliczony udzwig naszego siłownika należy przemnożyć przez 2 bowiem do ramion są dwa siłowniki. Teraz rozjaśnie dlaczego udzwig wyliczony jest zawsze dużo mniejszy od rzeczywistego. Bowiem występują tu dwa zjawiska:
1 - prawo dzwigni jeśli które każdy zna, ogólnie im dalej od miejsca podparcia znajduje sie ładunek tym wiekszą siłą trzeba działac aby go podnieść
2 - byłoby idealnie gdyby siłowniki były usytuowane pod katem prostym do ramy. Jest to jednak nierealne. Zawsze występuje kąt. Zatem siła działająca na ramę rozkłada się na 2 składowe - poziomą i pionową. Składowa pozioma idzie w parę i nic dobrego nam nie przynosi. Niepotrzebnie obciąża konstrukcję. Natomiast składowa pionowa podnosi nam ramiona. Rachunek jest prosty. Składowa pozioma równa jest iloczynowi cosinusa kata zawartego miedzy osią siłownika a poziomem. Drugi składnik równania to wartość siły którą wcześniej obliczyliśmy na siłowniku. Składowa pionowa liczona jest z tego samego wzoru tylko w miejsce cosinusa wstawiamy sinusa. Reasumując. Im większy jest kąt w pozycji spoczynkowej (ramiona opuszczone) tym efektywniej wykorzystujemy siłownik.
Na koniec to co podałem to odnosi się wyłacznie do obciążeń statycznych.  W rzeczywistości występują również obciążenia dynamiczne związane np. z wjechaniem kołem w dziurę podczas transportu ładunku. Takie dygnięcie może łatwo załatwic naszego tura.

Dlatego  nie piszcie że to jest wszystko ładnie super bo ta rama i konstrukcja jest zdecydowanie za słaba. Tu nie ma nawet co wzmacniać. A ja wiem coś o tym.
Pokrótce postarałem się w sposób łatwy i przystępny przedstawić problematykę związaną z tego typu konstrukcjami. Miłej lektóry:smiley::smiley:

Ja w przeciwieństwie do szanownego Kolegi jamir12 nie tylko troche policzyłem ale także i wykonałem sobie swoje tura, którego zdjęcia przedstawiłem na powyższym forum. Także niech kolega z łaski swojej nie pisze mi żebym przeszedł do praktyki bo już to dawno zrobiłem i to z bardzo dobrym skutkiem. Matematyka jest dobra tylko trzeba ją zrozumieć.
Radziłbym najpierw trochę przeszukac forum a później wysnuwać takie wnioski.

Wojtas po ile te od Vistuli i czy są to jedneo stronnego czy dwustronnego działania i jakie wymiary długośc  :)