premia dla młodych rolników (Strona 8 z 10)

Karol rodziców masz młodych to z jednej strony trochę można ich zrozumieć, ale z drugiej u nas niewielu chce przejmować rozwinięte gospodarstwa z produkcją roślinną a co dopiero z hodowlą mleczną...

Andrzeju nie pocieszaj.... u mnie tak samo przyszłościowe, dlatego nie pcham się w potężne kredyty, a robię żeby coś zrobić, trochę ładu wokół siebie i przeżyć...

Powiem CI szczerze, że obserwuję Twoją osobę odkąd się zarejestrowałeś, i wiele razy podziwiam. Myślisz bardzo racjonalnie i rozsądnie. Szczególnie, że to nie są proste sprawy...

No ja wiem, właśnie o to chodzi, żeby nie przywiązywać się do tego co się robi. Bo okaże się, kiedyś że nie kto tego podjąć, i człowiek może sobie za bardzo wziąć na głowę. Trzeba umieć to sobie przetłumaczyć, że tak musi, być. Nie jest to łatwe, a żyć trzeba. Dlatego jak mówię ludziom, że nie robię dla dzieci tylko dla siebie to się dziwią. Śmieszą mnie ludzie co sami jeszcze 30lat nie mają a wszystko dla dzieci robią. Prawda jest taka, że dzieci jeszcze w pieluchach,a dla siebie ludzie nic nie zrobili jeszcze w życiu, a gadka że wszystko dla dzieci. Później okazuje się, że dzieci chcą żyć własnym życiem, a starzy planując całe życie dzieciom nie mogą pojąć czego tak jest...

Ale ja robię dla dzieci , żeby miały dobry start w życie.
Moje siostry A miałem trzy ,dostały po domu i samochodzie na start.
Ja dostałem dom i gospodarstwo, już kupiłem dom dla jednej córki, jak nie będzie chciała w nim mieszkać to się sprzeda i kupi gdzie indziej.

To nie jest wyświechtany slogan żeby dzieciom przede wszystkim dać, dobre wychowanie i "wędkę" pierwszą "rybkę" też można. Tylko żeby jej zbyt szybko nie skonsumowali i co miesiąc odwiedzali rodziców zaraz po wizycie listonosza, lub byli stałymi petentami  GOPS-ie

Tomek żeby Ci się czasem później nie zmieniło, bo jeszcze na msze będziesz dawał, żeby Madzi noga na studiach się podwinęła i szczęśliwie na wieś wróciła

Koseś nie rób tego. Jak można przez studia mieszkać samemu w mieszkaniu:) Przecież od razu przejdzie jej ochota na studiowanie. Cały urok studiów to mieszkanie w akademiku albo na stancji w 10 osób na 5m2

tylko nie każdy rodzić jest w stanie wypuścić dziecko z domowego ogniska. Do końca życia nie zapomnę jak mając 15 lat (a był to 1996 rok) spakowałem plecak i w niedzielne popołudnie wyszedłem z domu na przystanek na autobus do internatu i od tego dnia "nie ma Mam, wszystko sam". Rok w internacie i 4 lata na stancji. Była to mega lekcja życia dla młodego dzieciaka jakim wtedy byłem i jestem rodzicom ogromnie wdzięczny za zaufanie jakie mi wtedy dali. Mam nadzieję że moi synowie też będą chcieli mieszkać w internacie, oczywiście koedukacyjnym
zbaczamy z tematu.