Zupełnie o niczym (Strona 10 z 10)

Takie gumowe palce można kupić np na allegro itp. Resztę myślę, że samodzielnie można wykonać...

Minęły dwa lata, eksperyment trwa.
Działo i dzieje się !
Maćkowi był potrzebny pracownik do gospodarstwa na stałe. Temu nie pasuje to, drugiemu tamto a robota sama nie chce się robić. Dostał cynk od znajomej, że jest młode małżeństwo poszukujące dachu nad głową w zamian za pomoc w gospodarstwie. Z poprzedniego gospodarstwa zostali wyrzuceni z dnia na dzień z dwumiesięcznym dzieckiem. Nie ćpają, nie piją, nie palą. Jak można ludzi z niemowlakiem tak potraktować ? To barbarzyństwo ! Nie po Bożemu ! Trzeba ich przygarnąć.
Uzgodnili co i gdzie - jedzie Maciek po nich do Warszawy. Prawie ze łzami wzruszenia, że oto on jest taki dobry, wspaniałomyślny, uczynny, życzliwy itp. Jego zabrał z noclegowni dla mężczyzn, ją z domu samotniej matki z dzieckiem. Po drodze kupił dziecku co było potrzebne i im też, złotówki przy sobie nie mieli. Dał im pokój z kuchnią i łazienką do zamieszkania.  Pieluchy, lekarstwa, jedzenie, co dzień lub dwa zakupy zanosił pod nos. Gościu pracował, jego żona zajmowała się dzieckiem. Mieszkali ze trzy miesiące. Miałem okazję na żywca widzieć go w czasie pracy. W lesie ładowałem Turem drewno, on był do pomocy. Ruchy flegma, myślenia zero. Z opowieści - tego nie zrobi bo nie potrafi, tam nie wejdzie bo za wysoko, tego nie podniesie bo pewnie nie poradzi. Żony nie widziałem bo z pokoju nie wychodziła. Podobno raz wyszła z dzieckiem na spacer po podwórku jak ją Maciek na siłę wygonił. Jako ewangelizator przy rozmowie wykapował, że coś z nimi jest nie tak. Poznali się przez jakieś forum Słowian i się pobrali. Czcili przedchrześcijańskich słowiańskich bożków. Dopiero teraz zaczął przyglądać się tematowi uważniej. Na łóżeczku dziecka wisiały jakieś kukiełki, karteczki z runami.
Konkretne wyzwanie dla ewangelisty i kara boża za pychę. Pan Bóg ma podobno poczucie humoru. Męczył się z nimi te trzy miesiące i zawziął się że ich nie wygoni. Jak kara to kara. Uciekli sami bez słowa pożegnania kiedy powiedział im o wizycie proboszcza po kolędzie za dwa dni. Wieczorem zajechał samochód pod ich drzwi, po dziesięciu minutach odjechał. Rano jak zaszedł nikogo nie było. Zostało parę rzeczy.
Po jakimś czasie rzeczy spalił, pokój wywietrzył. Opowiadał - aura tego miejsca była tak dla niego przykra, że poprosił proboszcza o poświęcenie i modlitwę w tych pomieszczeniach. Pomogło. Jedynym śladem po ich pobycie jest kratka wentylacyjna. W całym nowym budynku białych nowych kratek jest trzydzieści. Wszystkie są białe, tylko ta jedna w pokoju gdzie spali żółta. Widziałem. Nikt nigdy w tym pokoju papierosów nie palił. ???
Oboje mają takie wyczucie, wiedzą kto ma pasażera na gapę.
Od kilku lat przyjeżdżają do nich znajomi co jakiś czas na kilka dni. Do posiłków każdy siada na tym samym krześle. Wykapowali, że z jednym gościem coś złego się dzieje. Zapytać wprost - nie wypada, a nóż się obrazi ? Basia pokropiła krzesło na którym zawsze siadał wodą święconą i obserwują. Wierci się jakby siedział na żołędziach. Coś jest na rzeczy ! Do następnego posiłku dodała zamiast zwykłej kuchennej sól egzorcyzmowaną. Po zjedzeniu, za kilka godzin gość mówi że wyjeżdża i więcej tu nie wróci. Nawet go nie przeczyściło, ot tak po prostu. Od sierpnia do dziś się nie pojawił. ???
Jesień ubiegłego roku. Maciek z rodziną jadą do miejsca świętego 300 km. Byłem też daleko poza domem, dzwoni Maciek, że zwierzęta z zagrody uciekły, w domu nie ma nikogo a ujechali już 200 km. Uciekły nie pierwszy raz. Za to pierwszy raz wyjechali tak daleko w duchowej sprawie i pierwszy raz zwierzęta zamiast jak zazwyczaj kręcić się wokół zabudowań uciekły siedem kilometrów. Prawie pół wsi je po polach ganiało. Po powrocie z podróży analiza. Co jak i dlaczego ? Według ich relacji, bo mnie przy tym nie było, zwierzęta uciekły w czasie kiedy już powrót z drogi był bez sensu. Zatrzymały się i zaczęły powrót do zagrody w czasie kiedy przyjmowali komunię na mszy św. ???
Pewnego razu Basia mi mówi, że zostałem włączony w Boży plan. Ja ? Niby jak ?
Wożę towar na stołówki, różne. W jednej z nich dotychczasowa firma która gotowała przegrała przetarg. Przychodzi następna. Życzliwość ludzka nie zna granic. Wszystkie maszyny i urządzenia będące na stanie muszą zostać, resztę poza ewidencją Pan zabierze. Mam takie AGD pięć razy mniejsze. Po co mi to, ale dobra, Pan zabrał. Może jakiś silnik, przełącznik. Tyle że maszyny są sprawne, na pełnym chodzie, szkoda je bebeszyć. Taka nówka sztuka kosztuje ok 10 tys. Nie mam miejsca na magazynowanie rupieci, trzeba kogoś obdarować. Może Maćkowi się przyda - dzwonię rano. Tej nocy była awantura na cztery fajery, bo maszyna potrzebna, kupić używkę za duże ryzyko, nowa stanowczo za droga, rano dzwonię ja i taką właśnie oferuję im w prezencie. ???
Ja dopuszczam możliwość zaistnienia przypadku, u nich przypadek został wykreślony ze słownika. Poza przypadkiem opisanej historii wytłumaczyć nie potrafię. Oni potrafią, dla nich to oczywista oczywistość, Bóg dał im to czego potrzebują a ja byłem narzędziem do osiągnięcia tego celu. Jedna firma musiała przetarg przegrać, druga wygrać, ktoś musiał przetarg zorganizować i rozstrzygnąć, ktoś maszyny do spisu inwentarza nie wciągnąć, ktoś musiał mnie zaproponować żebym zgarnął. Zaangażowanych powiedzmy 100 osób w akcję zupełnie nieświadomie, bo bogobojne małżeństwo poprosiło Stwórcę o potrzebną maszynę. A, i stała już u mnie zanim zaczęli się o nią kłócić i o nią modlić. Zupełnie karkołomne, może z mojego ludzkiego punktu widzenia ?
Najciekawszą historię moim zdaniem zostawię na później.
Cdn.

Autor :
"Rozwój badań archeologicznych w Jerozolimie w XIX i pierwszej połowie XX wieku na tle sytuacji politycznej w Palestynie"
"Topografia Jerozolimy wczesnochrześcijańskiej według "Mapy z Madaby"
"Aramejska inskrypcja z Tel Dan"
"Monastycyzm chrześcijański w Judei w okresie bizantyńskim (IV-VII w.) : zarys historyczno-archeologiczny "
Współautor :
"Starożytna Palestyna w badaniach polskich"
"Palmyra "

Takie rzeczy...... też czekam....

Teraz ja mam przymus mówienia jak było.
Z tego co sobie przypominam, o siostrach w R dowiedziałem się wcześniej niż od Czesia. W ubiegłym roku minęło 25 lat współpracy z jedną firmą skupującą ogórki. W sezonie śpi się ile się da. Godzinę - dwie. Przyjęcie towaru jest od 7. Wolę po załadunku jechać na zakład i przespać się w komfortowej kabinie w samochodzie na przyzakładowym parkingu niż przez godzinę w domu łapać pion i na zapałkach, na tempa rano dymać żeby zdążyć. To se jadę około północy przez R. Zazwyczaj nic się nie dzieje. Ruchy do perfekcji opanowane. Pamiętam parę kilometrów za, co rano, bo w lipcu widno jest o drugiej trzydzieści, stał facet przy furtce. Już nie pamiętam kto komu pierwszy uniósł rękę. Za każdym razem ręka w górę, przez lata. Kilkanaście lat. Od pięciu już go nie widzę. Życie. Więc jadę, kościół po lewej, krzyżówka w kierunku cmentarza, po lekkim deszczu, kierunek w lewo i w światłach widzę osobówkę wbitą w drzewo. Druga stoi naprzeciwko. Na pobocze, hamulec ręczny, awaryjne (dlatego sądzę, że to było między 15 a 10 lat, bo Ził awaryjnych nie miał) i idę. Facet żyje. Centralnie przyje..ł w drzewo. Z tej osobówki już zawiadomili służby. Ojciec z córką. Ojciec opanowany, córka cały czas płacze. Pierwsza przyjechała policja. I się kręcimy. Za chwilę przyjechała karetka pogotowia ratunkowego. Gość się dotknąć nie da, wszystko go boli. Jeden zastrzyk, drugi. Urwaliśmy oparcie fotela kierowcy żeby go wydostać do tyłu. Deska ratunkowa i na niej przez bagażnik go wyciągnęliśmy. Jest w karetce. To już na mnie czas. Idę do swojego Mana, ta młoda laska która była pierwsza płacząc mówi chyba do swojego ojca "idę do sióstr poprosić o modlitwę". Ona nie szła, biegła raczej. Jakie siostry ? Jej siostry ? Ile ich ma i dlaczego w takiej sytuacji mają się za niego modlić ? Nie pasowały mi okoliczności do objawów. Se myślę, wycofnę, zabiorę laskę i podwiozę gdzie chce. Po wsteku już jej nie widziałem. Okazało się, że siostry w R były 100 metrów od miejsca wypadku. Tankuję co kilka dni na stacji na której pracuje gość z R. Pytam o kondycję poszkodowanego. ***..ta !  No jak ***..ta skoro miał na bank nogi połamane, przodu samochodu przecież nie było. Nic nie miał połamane, poobijany tylko jest. Wtedy jeszcze nie wiedziałem z kim mam do czynienia.
U nich nie można pojawić się, odjechać i zapomnieć. Tam się wraca. Jak nie za rok, to za pięć. Nie wiem o co chodzi. Znaczy domyślam się, ale oficjalne określenie byłoby końcem mojego eksperymentu. Trzy lata temu ich strona wyglądała bardzo skromnie. Wstawiając link dopiero po zobaczyłem co na niej jest. Kto się u nich pojawi - już jest ich. Prawdę mówią.
Ja mam trzydzieści lat zaległości w przyjmowaniu sakramentów. Od dnia ślubu 23 06 1989 roku. Wikariusz parafii mojej przyszłej żony chciał ją kujnąć. Pewnie wielokrotnie. Robił prawie wszystko żeby do ślubu nie doszło. Jednak doszło. Ganiałem huja przez następne dwa lata. Los chciał, że życie mu ocalił i mnie przed długoletnim więzieniem. Teraz zakon pod wezwaniem św FK przede wszystkim modli się za księży i  zakonnice i ja o tym Wam opowiadam. Śmieszne ? Straszne ? Niedorzeczne ? Co kto woli.
Moja żona w ubiegłym roku po piętnastu latach postanowiła się wyspowiadać. No gdzie jak nie u sióstr ? Trafiła na zyzola. Rozbieżnego ! Jak na niego patrzeć ? Jak mu powiedziała. że przychodzi po 15 latach, wstał( tam gdzieś na ławce w ogrodzie) i pocałował ją w czoło. Po skończeniu listy zrobił to jeszcze raz. Czas dwie minuty.
Trzy dni po spotkaniu z Raptusem, Maciek do mnie zajechał i mówi że w następna niedzielę jest zajefajny spowiednik u sióstr i mnie na to spotkanie zabiera. No, trochę za wcześnie. Liczył, że tak szokujące relacje Raptusa spowodują rzucenie się na kolana. Prawie wypadałoby, ale jeszcze zbyt dużo pytań bez odpowiedzi.
Z innej beczki. Kto raz tam trafi, .... Związku z dzienniczkiem FK wiele nie widzę. Dotyczy to kobiet, a jest obok zakon męski. Trzech odważnych zawodników postanowiło żyć zgodnie z dzienniczkiem. Po roku ostał się jeden. Znaczy zakon był ale już nie ma.
Do rzeczy. Raptus z Maćkiem w ubiegłym tygodniu cały dzień na dwie piły spalinowe cięli drewno u sióstr. Nie dali rady wyciąć. Przewalone topole.
Jak to siostry mówią już od wieku lat jestem w rodzinie. Samemu trochę smutno.
Mam propozycję do Kolegów zainteresowanych poznaniem sióstr, atmosfery miejsca i mnie niejako przy okazji. Potrzebny zawodnik do pokonania topól. Na dwie piły i siekierę.
Zapewniam wyżywienie, nocleg i inne takie. Martwy sezon, więc śmiało !

Mam blokadę psychiczną przed pisaniem na Forum Fortschritt. Jednak nie lubię nie dokończonych tematów. Sam go zacząłem to i muszę skończyć. Mam wewnętrzny obowiązek silniejszy od blokady. Eksperyment dobiegł końca. Jak się ogarnę to opowiem.